امروزه تصور احتمال متحدسازی ارز کشوری با ارز یک کشور دیگر از مد افتاده است. سیاست پولی امروزی بیشتر به معنای آن است که هر کشوری نخ بادبادک سیاست پولی خود را گره بزند یا نخ سیاست پولی خود را به بادبادک سیاست پولی کشور دیگری گره بزند. این گفته یعنی چه: یعنی اینکه به این کشور که احتمال کشور به تازگی توسعه یافته کوچکی است اجازه داده شود تا ارز خود را به ارز کشور بزرگتر دیگری متصل سازد که نظام اقتصادی باثبات تر از آن و نظام پولی ماهرانه تر و پیشرفته تر و سیاست پولی مسئولیت پذیرتری دارد.

به قراری که پیش از این اشاره کردیم امروزه این گزینه عملا منسوخ شده به حساب می آید. بااین حال، استفاده از این روش به عنوان استانداردی برای سیاست پولی ارزشمند است؛ زیرا این استاندارد نشان می دهد که این نوع سیاستهای پولی مزایای واقعی بسیار مهم فراوانی برای کشورها به همراه دارد.

اول، این سیاست پولی، آزادی افراد برای انجام هر نوع معاملات دلخواه خود را حداکثر می سازد. این سیاست پولی بیشترین آزادی عمل ممکن را در اختیار افراد قرار میدهد زیرا از نظام پولی خارجی خودکاری برخوردارید که هیچ سازمان دولتی خاصی نمیتواند در آن مداخله کند.

 دوم، این سیاست پولی احتمال بکارگیری سیاستهای دولتی ناعاقلانه را به شدت کاهش می دهد. هیچ یک از دولتهای آمریکا در سدۀ نوزدهم نمیتوانستند مخارج دولتی عاقلانه گسترده ای داشته باشند زیرا باید این مخارج را با افزایش مالیات یا استقراض در نرخهای بازاری از افراد عادی کشور تامین مالی می کردند. با این حال، زمانی که کشوری سیاست پولی ملی خاص خود را داشته باشد همواره میتواند از گزینه چاپ پول برای پر کردن این شکاف استفاده کند. زمانی که پول کشور شما واقعا با ارزش ارز کشور دیگر متحد شده باشد قدرت دولت برای اتخاذ سیاستهای ناعاقلانه به شدت کم می شود.

 سوم، این نوع سیاست های پولی، بیشترین ادغام ممکن کشور با مناطق تجاری جهانی گسترده تر را تضمین می کند. هنگ کنگ به لحاظ منطقه ای مثالی بسیار هوشمندانه است. این کشور به شکل تنگاتنگ و بیدرنگی با نظام تجارت جهانی ادغام شده است، دقیقا به این دلیل که از سیاست پولی مستقل داخلی جداگانه و ارز داخلی مجزا برخوردار نیست. همین مسئله در مورد توسعه ژاپن در سدۀ نوزدهم صادق بود. این مسئله در مورد توسعه ایالات متحده نیز صدق می کرد.

بنابراین، سیاست پولی منفعلانه یعنی سیاست پولی متحدسازی ارز کشور درحال توسعه با یک کشور بزرگ تر و باثبات تر دیگر که مزایای زیادی برای آن کشور به همراه دارد. البته، باید میان این نوع متحدسازی ارز کشور که در مورد آن صحبت می کردیم و پدیدۀ دیگری که در ظاهر بسیار شبیه به آن به نظر می رسد اما بسیار متفاوت از آن است، تمایز زیادی قائل شد. باید متحدسازی ارز کشور با ارز کشور دیگری را از حالتی که در آن ارزهای ملی خاصی از طریق نرخ مبادله ثابت به یکدیگر متصل می شوند متفاوت بدانید. این حالت به هیچ وجه با متحدسازی ارز یکی نیست.

منبع مطلب: بنگاه 

برای خواندن مصاحبه با کارشناسان روی گفتگو و مصاحبه کلیلک کنید.

گزارشات روزانه‌ی بازار سرمایه در گزارش روز بخوانید.

بایدها و نبایدهای سرمایه‌گذاری چیست؟ آموزش بورس را در مقالات آموزشی بخوانید